"Antenneversterking geeft aan hoe sterk een signaal een antenne kan verzenden of ontvangen in een bepaalde richting. Versterking wordt berekend door het gemeten vermogen dat door de antenne wordt verzonden of ontvangen in een specifieke richting te vergelijken met het vermogen dat wordt verzonden of ontvangen door een hypothetische ideale antenne in de dezelfde situatie. ----- FMUSER"

Als de vergelijking betrekking heeft op een ideale (tekstboekpatroon, verliesloze) antenne die in alle richtingen evenveel energie uitstraalt of ontvangt, wordt de versterking gemeten in dBi (decibel-isotroop). Als de vergelijking is met een ideale verliesvrije halve golf dipoolantenne, gedefinieerd als met een versterking van 2.15 dB, wordt de versterking gemeten in dBd (decibel-dipool). Merk op dat de decibel een logaritmische eenheid is, wat betekent dat een 6dB bijna vier keer het referentievermogen is; 7 dB is vijf keer het referentievermogen, enz.

De richting van de krachtvoortplanting is een belangrijk kenmerk van antennes.

Versterking wordt vaak weergegeven in een tweedimensionale grafiek van het stralingspatroon, waarbij de straal van de grafiek zich op een decibelschaal bevindt die kan worden genormaliseerd tot de maximale waarde voor de specifieke antenne of tot een isotrope straler. De richting met de meeste kracht wordt beschouwd als de hoofdlob, precies tegenover de hoofdlob is de achterlob en alle andere ongewenste of onbedoelde stralingskenmerken worden sidelobes genoemd. Als er geen richting is gespecificeerd, verwijst versterking naar de piekwaarde in de richting van de hoofdkwab van de antenne.

Zie ook: >> Wat is het verschil tussen "dB", "dBm" en "dBi"?

Zo zou een collineaire antenne die van oost naar west is gericht met een versterking van 6.41 dBd in staat zijn om meer dan 4 keer het signaalvermogen van een ideale dipoolantenne in oostelijke en westelijke richting uit te zenden of te ontvangen. Er zou zeer weinig signaal worden uitgezonden in de noordelijke en zuidelijke richtingen.

Een hogere versterking betekent in het algemeen dat het signaal over een kleinere bundelbreedte wordt geconcentreerd.

Dit kan geschikt zijn voor sommige lineaire toepassingen, zoals toepassingen die een specifiek signaal moeten isoleren en externe stoorsignalen moeten vermijden. Een bredere straal kan bijvoorbeeld nodig zijn als er veel ontvangende eenheden zijn die zich verplaatsen en verbonden moeten blijven, zoals bij politie- of taxidispatchers. Verschillende antennetypes hebben verschillende antennepatronen.

#Dipool
Een dipoolantenne is, op zijn eenvoudigst, twee rechte staven of draden die op dezelfde as zijn georiënteerd, met een gebalanceerde voedingslijn die is verbonden met de twee aangrenzende uiteinden. Op zichzelf is een dipoolantenne bijna omnidirectioneel, met een bijna gelijke krachtoverdracht in alle richtingen. Naast VHF-uitzendingen worden dipoolantennes vaak gebruikt in kortegolftoepassingen of als FM-uitzendontvangers.

#Yagi (of Yagi-Uda)
Een Yagi-antenne is een reeks dipoolelementen, waarbij één dipool is aangesloten om het signaal te ontvangen, en de andere elementen zijn aangewezen om de energie in de gewenste richting te reflecteren of om te leiden.

Zie ook: >> Is meer antenne beter?

Yagi-antennes zijn directioneel en moeten in de richting van het beoogde signaalpad worden gemonteerd. De hoofdlob is breed, met een wat kleinere achterlob. Dit type antenne kan horizontaal of verticaal worden gemonteerd, afhankelijk van de gewenste signaalpolarisatie. Yagi-antennes werken goed voor point-to-point- en multipoint-toepassingen.

#Collineair
Een collineaire antenne-array is een reeks dipolen die van begin tot eind zijn gemonteerd. Met een versterking tot 10dBd hebben ze een smalle bandbreedte en meerdere zijlobben. Ze worden vaak gebruikt in mobiele communicatie, zoals politie, brandweer en taxi-expediteurs.