In een tijd dat scholen gesloten zijn vanwege COVID-19, jongleren veel ouders met werk, financiën, kinderopvang en afstandsonderwijs. Het is veel te beheren. Voor ouders van kinderen met een handicap zijn er enkele unieke uitdagingen naar voren gekomen.

In Canada is het onduidelijk hoeveel leerlingen tussen de kleuterschool en klas 12 precies krijgen wat scholen 'speciaal onderwijs' noemen, maar volgens provinciale cijfers variëren de percentages van 10 procent tot 20 procent van de totale studenteninschrijving.

Uit cijfers uit Ontario, Québec, British Columbia, Alberta, Nova Scotia en New Brunswick blijkt dat meer dan 750,000 studenten speciaal onderwijs ontvangen van de ongeveer 4.3 miljoen studenten die alleen in die provincies zijn ingeschreven.

Studenten die speciale onderwijsdiensten ontvangen, kunnen een leerstoornis, een autismespectrumstoornis of een psychische aandoening hebben. Canadese scholen bieden verschillende soorten ondersteuning aan. De meeste kinderen hebben toegang tot gedifferentieerde onderwijsbenaderingen in reguliere klassen en sommige hebben individuele leerplannen, terwijl anderen deelnemen aan programma's op maat die worden aangeboden in gespecialiseerde lessen.

Terwijl scholen gesloten zijn
Samen met verschillende onderzoekers werk ik samen met gezinnen in het hele land die verhalen delen over hoe zij hun kinderen met speciale onderwijsbehoeften ondersteunen terwijl de scholen gesloten zijn.

Door reacties op een enquête en diepte-interviews horen we over de verschillende benaderingen die er zijn, waarvan sommige goed passen bij gezinnen en hun kinderen, en andere gewoon niet.

We hopen meer te weten te komen over hoe afstandsonderwijs goed kan werken voor studenten met speciale onderwijsbehoeften en ook over de behoeften van gezinnen. We hopen dat onze bevindingen vervolgens kunnen worden gebruikt om de planning beter te informeren wanneer scholen beginnen te openen.

Collaboratieve benaderingen
Een gezamenlijke teambenadering wordt doorgaans toegepast wanneer kinderen speciale onderwijsdiensten nodig hebben, waarbij studenten, ouders, leraren, educatieve assistenten en ander school- en gemeenschapspersoneel samenwerken om de programmering te plannen en uit te voeren.

Gezien de menselijke ondersteuning die veel studenten met een handicap nodig hebben om sociaal, emotioneel en academisch te bloeien, is het een uitdaging voor systemen om de juiste soorten en hoeveelheden afstandsonderwijs en -ondersteuning te bieden.

Sommige studenten die vinden dat gestructureerd onderwijs slecht past, profiteren van de verschuiving naar een meer ontspannen tempo en zelfgestuurd leren. Ze kunnen naar hartelust dansen, springen en wiebelen. Ze kunnen taken uitvoeren die voor hen werken en keuzes maken tijdens hun dagen. Het juiste soort afstandsonderwijs in combinatie met toegankelijke technologie en beschikbare ondersteuningen kan een goede keuze voor hen zijn.

Andere studenten die gedijen op een voorspelbare routine, worstelen met overgangen en afhankelijk zijn van de sterke relaties die in de loop van de tijd zijn opgebouwd met leraren en onderwijsassistenten, ervaren een reeks emoties, waaronder zorgen, angst, woede en verdriet.

Sommigen hebben het gevoel dat ze een tweede huis hebben verloren en begrijpen misschien niet waarom. Sommige studenten kunnen deze moeilijke emoties ook communiceren op manieren die een uitdaging vormen voor ouders, verzorgers en broers en zussen.

Sommige ouders beschrijven het gevoel overweldigd te zijn zonder respijt en samenwerking met schoolpersoneel.

Familie-uitdagingen
Ouders van leerlingen die hard hebben gewerkt om winst te maken in hun leerproces, vrezen dat ze achterop raken. Dit is met name het geval wanneer ouders niet de Engelse of Franse taalvaardigheid hebben om hulp te bieden of de tijd hebben om met hun kinderen in contact te komen vanwege werk- en levensverplichtingen. Waar internettoegang en technologie in woningen eerder uitzondering dan regel zijn, is de situatie nog ingewikkelder.

Ouders die doorgaans samenwerken met schoolpersoneel en gemeenschapsorganisaties, worstelen vooral met het verdwijnen van persoonlijke netwerken en samenwerking bij het ondersteunen van kinderen.

Veel onderzoekers hebben ontdekt dat ouders van kinderen met een handicap veel hoeden dragen - als fulltime verzorger, advocaat en maatschappelijk werker - en vinden de ervaring buitengewoon stressvol. Zonder respijt en samenwerking met schoolpersoneel beschrijven ouders zich erg overweldigd.

Sociale, emotionele ondersteuning
Het is nuttig voor alle gezinnen, en voor sommigen noodzakelijk, om manieren te vinden om contact te maken met anderen - voor zowel ouders als leerlingen. Verbinding maken met schoolpersoneel, gemeenschapsgroepen, familie en vrienden ziet er op dit moment misschien anders uit, maar sommige voordelen blijven bestaan.

In mijn werk met leraren, focus ik op de noodzaak om sociaal-emotioneel leren naast academici te benadrukken als de sleutel tot welzijn. Dit is op dit moment van vitaal belang en zal de komende moeilijke overgangen blijven doorgaan. In het hele land hebben schoolmedewerkers op verschillende manieren contact gezocht met studenten. Sommigen nemen zichzelf op terwijl ze favoriete boeken lezen en anderen maken verbinding via telefoon of videochats.

In sommige regio's nemen maatschappelijk werkers of psychologen contact op met studenten of bespreken ze mentale gezondheid via virtuele lessen.

Peer-verbindingen zijn belangrijk
Verbindingen met leeftijdsgenoten zijn ook cruciaal voor studenten. Vriendschappen opbouwen en onderhouden is niet altijd gemakkelijk voor studenten met een handicap. Veel studenten vertrouwen voor vriendschap op schoolnetwerken en hebben deze connecties misschien niet in hun buurt, vooral als ze niet op school in een inclusieve omgeving zijn geweest.

Sommige gemeenschapsgroepen hebben creatieve oplossingen bedacht om studenten virtueel te verbinden. Zo heeft het Special Friends Network, een basisorganisatie in de regio Halton in Ontario, zoomsessies georganiseerd waar jongeren met allerlei soorten handicaps kunnen chatten, spelletjes kunnen spelen, kunstwerken kunnen maken en kunnen deelnemen aan talentenjachten.

Peer en sociale steun voor ouders is op dit moment ook cruciaal - verbinding maken met anderen in vergelijkbare omstandigheden, steun zoeken en waar mogelijk samenwerken met scholen. Organisaties zoals de Parents Lifeline van Oost-Ontario bieden virtuele peer-ondersteuningsgroepen en anderen hebben een reeks virtuele opties voor gezinnen gecreëerd.

Inclusie uitbreiden
Onze gesprekken met ouders brengen kwesties aan het licht over inclusie en uitsluiting, over het in evenwicht brengen van academische en sociale behoeften en ontwikkeling en over de uitdagingen van het differentiëren van afstandsonderwijs op een manier die zinvol is.

Het is onze hoop dat wat scholing er in de herfst ook uitziet in de context van coronavirus, onze scholen en gemeenschappen leermogelijkheden kunnen creëren die de unieke sterke punten en behoeften van al onze studenten weerspiegelen.

We zullen leerkrachten en schoolgemeenschappen blijven aanmoedigen om zich voor te stellen hoe we sociale netwerken tussen studenten met en zonder handicap kunnen ontwikkelen, hoe we authentieke gemeenschappen kunnen bouwen die binnen en buiten de fysieke omgeving van een school leven en hoe kunnen we partnerschappen ondersteunen tussen gezinnen en schoolpersoneel.

Als onderzoekers, opvoeders, gezinnen en het grote publiek leren we veel van de vaak moeilijke ervaringen van studenten en gezinnen. Laten we ervoor zorgen dat dit leren niet verloren gaat.

Vorige:USC's college access programma helpt haar studenten bij de overgang naar afstandsonderwijs

Vervolg:BUSD bereidt zich voor op 'afstandsonderwijs' in de herfst, wat voor sommige gezinnen zorgen baart over de kinderopvang

Laat een bericht achter

Message List

Reacties Laden ...

producten Categorie

producten Tags

FMUSER sites

Afstandsonderwijs vormt een uitdaging voor sommige gezinnen van kinderen met een handicap

Laat een bericht achter

Message List