De geschiedenis van de Drive-In-bioscoop

Op 6 juni 2008 herdacht de vlag die boven het Amerikaanse Capitool hing de 75e verjaardag van een kenmerkend stukje Americana: de drive-in bioscoop.

Het was op die dag in 1933 dat Richard Hollingshead het eerste theater voor autobonden in Camden, NJ opende. Mensen betaalden 25 cent per auto en per persoon om de Britse komedie Wives Beware onder de sterren te zien.

Het concept van het buiten vertonen van films was niet nieuw; mensen keken vaak stomme films op schermen die op stranden of op andere plaatsen met een overvloed aan lucht waren opgesteld. Er was echter een verkoper van auto-onderdelen voor nodig, zoals Hollingshead, om het genie te zien om een ​​autoliefhebbende samenleving nog een activiteit te geven die ze in hun voertuigen konden doen.

Hij beschouwde eerst de drive-in als het antwoord op een probleem. 'Zijn moeder was - hoe zal ik het zeggen? - nogal groot voor theaterstoelen binnenshuis', zei Jim Kopp van de United Drive-in Theatre Owners Association. 'Dus stak hij haar in een auto, zette een projector uit 1928 op de motorkap van de auto en bond twee lakens aan bomen in zijn tuin.'

Hollingshead experimenteerde een paar jaar voordat hij een hellingsysteem creëerde voor auto's om op verschillende hoogtes te parkeren, zodat iedereen het scherm kon zien. Hij patenteerde zijn concept in mei 1933 en opende de poorten van zijn theater de volgende maand.

De tweede drive-in, Shankweiler's, begon een jaar later in Orefields, Pennsylvania. Een paar anderen volgden, maar het concept kreeg pas echt grip toen de luidsprekers in de auto begin jaren veertig op de markt kwamen. In 1940 piekte het aantal drive-ins op 1958.

"Drive-ins begonnen in de jaren '50 echt van de grond te komen", aldus Kopp. "Ze boden familie-entertainment. Mensen konden in hun auto zitten, ze konden hun baby's meenemen, ze konden roken. Drive-ins boden meer flexibiliteit dan binnentheaters."

De overdekte theaters waren echter flexibeler in de planning en konden vijf of zes keer per dag één film vertonen in plaats van alleen 's nachts. Om zoveel mogelijk kaartjes te verkopen, stuurden de filmstudio's hun eerste runs naar de overdekte theaters. Drive-ins bleven over om B-films te vertonen en, uiteindelijk, X-rated films. En stout zijn hielp sommige drive-ins te overleven.

D. Vogel, eigenaar van de Benjies Drive-In bij Baltimore, Md., Zei dat de prijs van land de echte reden is waarom veel drive-ins zijn opgevouwen.

'Mensen zouden aan de rand van de stad bouwen en de stad zou groeien', zei hij. Combineer dat met het feit dat zoveel drive-ins mom-and-pop-bedrijven waren dat maar weinig nakomelingen ervoor kozen om door te gaan, legde hij uit. De resultaten waren een dalend aantal drive-ins door het hele land.

'Er zit niet genoeg inkomen in, anders zou je zien dat AMC of anderen drive-ins krijgen,' zei Vogel. 'Het is zuurverdiende centen.'

Tegenwoordig zijn er nog ongeveer 400 drive-ins in de Verenigde Staten, een aantal dat de afgelopen vijf jaar niet veel is veranderd. Er zijn nog eens 100 drive-ins buiten de Verenigde Staten, voornamelijk in Canada en Australië. Kopp zei dat het concept plotseling populair wordt in China.

Meer dan 75 procent van de drive-ins in dit land zijn particuliere kleine bedrijven, volgens de National Association of Theatre Owners.

"Digitale cinema zal zowel een kans als een bedreiging zijn voor drive-in-eigenaren", zei Patrick Corcoran, directeur van de media en onderzoek van de vereniging, in een e-mail. "Een kans omdat ze dankzij digitale technologie sneller nieuwe films kunnen krijgen dan zijzelf - ze lopen vaak weken achter de pauze voor nieuwe films. Het is een bedreiging omdat de digitale transitie duur zal zijn om te beheren, en sommigen zullen dat misschien niet kunnen het."

Kopp wedt natuurlijk op het voortbestaan ​​van de drive-ins. In 2005 kochten hij en zijn vrouw het Raleigh Road Outdoor Theatre in Henderson, NC, voor $ 22,000 op eBay. Hij zei dat ze sindsdien ongeveer $ 300,000 hebben geïnvesteerd om de zeven hectare onkruid te verwijderen en de technologie te moderniseren. Tegenwoordig biedt het theater plaats aan 265 auto's en worden films vertoond op een scherm van 60 bij 80 voet. Het geluid komt via autoradio's.

Het filmtarief van de Raleigh Road en andere drive-ins bestaat meestal uit films met een G-classificatie, zei Kopp. Disney-films gedijen goed, net als animatiefilms.

'We hebben een paar mensen die wekelijks naar buiten komen. Het is bijna een achterklepfeest', zei Kopp.

Hij heeft ook zijn deel van beslagen ramen gezien, waaronder een echtpaar van middelbare leeftijd dat te "hartstochtelijk betrokken" was om op te merken dat de lichten van het theater uit waren en de poorten op slot waren.

En dan zijn er de mensen die binnensluipen zonder te betalen.

'Vorige week patrouilleerden we op het terrein in de golfkar en zagen we een gat in het hek', zei Kopp. 'Er waren wat kinderen langsgelopen. Dus zetten we wat stoelen op en wat popcorn en lieten een bordje achter waarop stond:' Ga tenminste zitten en kijk naar de film. ' We waren ooit ook kinderen. '

De volgende dag was de popcorn verdwenen.

Laat een bericht achter 

Naam *

E-mail *

Telefoonnummer

Adres

Code

Bericht

 

Message List